Ω, τι… νόμος μπαμπά!
Ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα οι πατεράδες που έχουν πάρει διαζύγιο, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της επιμέλειας αλλά ακόμη και της επικοινωνίας με τα παιδιά τους.
Περισσότεροι από 35.000 άνδρες διεκδικούν τα δικαιώματά τους, όπως και αυτά του παιδιού τους, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις «πληρώνει» τον χωρισμό των γονιών του «χάνοντας» τον έναν εξ αυτών, συνήθως τον πατέρα. Αν σκεφτούμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο διαζευγμένα ζευγάρια, τότε μπορεί να αναλογιστεί ο καθένας πόσα παιδιά αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα.
Ο ρόλος του ΣΥΓΑΠΑ
Στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τη δυσάρεστη κατάσταση που φαίνεται πως έχει παγιωθεί, οι άνδρες έχουν βρει πολύτιμο σύμμαχο, τον Σύλλογο για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια (ΣΥΓΑΠΑ), ο οποίος ιδρύθηκε το 2003. Όπως αναφέρει ο ιδρυτής και πρόεδρός του, Νίκος Σπιτάλας, στόχος του είναι να εξαλείψει την άνιση αντιμετώπιση του άνδρα-πατέρα από τη Δικαιοσύνη και την κοινωνία. «Ο κόσμος έχει συνηθίσει να μιλά μόνο για τη μητρότητα και τη μητέρα. Ακόμη και το άρθρο 21 του Συντάγματος προστατεύει μόνο τη μητρότητα και την οικογένεια. Κάθε σχετικός νόμος διευκολύνει και βολεύει τη μητέρα αποκλειστικά, αγνοώντας ότι και ο πατέρας ισότιμα έχει κάνει ένα παιδί. Και ο μπαμπάς έχει ψυχή και θέλει τα δικαιώματά του».
Από την πλευρά του, ο συντονιστής του ΣΥΓΑΠΑ Αθηνών, Χάρης Κατσιβαρδάς, υποστηρίζει: «Τα δικαστήρια υιοθετούν τη στρεβλή αντίληψη οιονεί “ιδιοκτησίας” του τέκνου από τη μητέρα ανακηρύσσοντας τον πατέρα ως ακατάλληλο για την άσκηση της γονικής μέριμνας, μολονότι πάμπολλες φορές συμβαίνει αποδεδειγμένα το αντίθετο από την πλευρά της μητέρας. Στην Ελλάδα δεσπόζει η αντίληψη της “καθημαγμένης” γυναίκας και του ισχυρού άνδρα».
Ενδεικτική της κατάστασης είναι η υπόθεση, στην οποία το δικαστήριο αποφάσισε ακόμη και την κατάσχεση της μισής αναπηρικής σύνταξης του πατέρα, η οποία αποδίδεται στη μητέρα για τη διατροφή του γιου τους, με τον οποίο μάλιστα ο πρώτος δεν μπορεί να επικοινωνήσει την τελευταία πενταετία. Και αυτό παρ’ ότι έχει εξασφαλίσει το συγκεκριμένο δικαίωμα με δικαστική απόφαση!
Ο ΣΥΓΑΠΑ, που δραστηριοποιείται σε 25 πόλεις, προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες σε εκείνους που τον χρειάζονται, παρέχοντας ψυχολογική αλλά και υλική στήριξη. «Αυτό που έπρεπε να κάνει η Πολιτεία για να στηρίζει τις προβληματικές οικογένειες, το κάνουμε εμείς μέσω των υπηρεσιών και των εθελοντών μας. Προσφέρουμε και νομικές συμβουλές εφόσον μας ζητήσουν, αλλά συνήθως τους αποτρέπουμε από το να πάνε στα δικαστήρια», αναφέρει ο κ. Σπιτάλας.
Μεταξύ άλλων, ο ΣΥΓΑΠΑ διεκδικεί τη συνταγματική κατοχύρωση του πατρικού ρόλου, να υπάρχει επιδοματική ή εργασιακή ισότητα για τον πατέρα και τον άνδρα (όρια συνταξιοδότησης, οικογενειακά επιδόματα, άδειες πατρότητας), την από κοινού επιμέλεια και γονική μέριμνα, την ελεύθερη επικοινωνία σε περίπτωση διαζυγίου και τη δίκαιη διατροφή σύμφωνα με τις ηλικιακές ανάγκες και τις δυνατότητες των γονέων.
«Όποιος χωρίζει, δεν είναι πατέρας…»
Ο Νεκτάριος Τσάκωνας διηγήθηκε τη δική του ιστορία, που αφορά τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει ακόμη και στην καθημερινή επικοινωνία με την κόρη του.
«Χώρισα πριν από περίπου έξι χρόνια. Έκτοτε αντιμετωπίζω πρόβλημα στην επικοινωνία με την κόρη μου. Πάλεψα με δικαστήρια, έκανα ασφαλιστικά μέτρα, αλλά διαπίστωσα πως όλοι οι νόμοι είναι εναντίον των πατεράδων. Η θέση μας είναι πολύ διαφορετική από αυτή στην οποία μας έχουν βάλει. Είναι δίπλα στα παιδιά, για τον λόγο αυτό άλλωστε κάναμε οικογένεια. Θέλουμε να μας δοθούν κάποια δικαιώματα. Ζητάμε τη συνεπιμέλεια, όπου είναι εφικτή, πρέπει επίσης να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα με την επικοινωνία. Για παράδειγμα, η κόρη μου βρίσκεται στην Αθήνα και εγώ είμαι στην Πάτρα, έχω πρόβλημα ακόμη και στην καθημερινή επικοινωνία, την τηλεφωνική. Δεν έχουμε πρόσβαση στα σχολεία, μας αντιμετωπίζουν λάθος, έχουμε πρόβλημα με τους νόμους, τα φορολογικά… Ο πατέρας είναι εξίσου απαραίτητος στο παιδί όσο και η μητέρα. Στην περίπτωση που επέλθει διαζύγιο, πρέπει να κοιτάμε το συμφέρον του παιδιού. Αν το καλό είναι να είναι με τον πατέρα, ας είναι με τον πατέρα αλλά να έχει την κατάλληλη επικοινωνία με τη μητέρα. Φυσικά, αυτό πρέπει να ισχύει και στην αντίθετη περίπτωση. Στην Ελλάδα, όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι εφικτό. Τα δικαστήρια μας έχουν στην άκρη. Η επιμέλεια βγαίνει αυτόματα προς τη μητέρα, οικογενειακό δικαστήριο δεν υπάρχει. Η εντύπωση είναι πως όποιος χωρίζει, δεν είναι πατέρας».
«Εξίσου πολύτιμος με τη μητέρα ο πατέρας»
Η ψυχολόγος Γιούλη Καπούνη εξηγεί πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο πατέρας στη ζωή του παιδιού και υπογραμμίζει ότι είναι απαραίτητη η επικοινωνία μαζί του.
«Η πλήρης αποξένωση από τον πατέρα μπορεί να έχει πολλές αρνητικές συνέπειες στη συναισθηματική ζωή ενός παιδιού, οι οποίες θα τον συνοδεύουν ακόμη και στην ενηλικίωση. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουμε σταθερά σημεία αναφοράς στον χώρο και στον χρόνο με εκείνους που μας γέννησαν. Μπορεί, λοιπόν, ο καθένας να αναλογιστεί πόσο κακό είναι για ένα παιδί να μείνει μακριά από τον πατέρα, από τον οποίο μπορεί να πάρει πολλά πράγματα. Και οι δύο γονείς είναι εξίσου σημαντικοί και πολύτιμοι. Πρέπει οι μητέρες, που πολλές φορές μονοπωλούν το γονεϊκό ρόλο, να δώσουν χώρο και χρόνο στους πατεράδες και να μην τους υποτιμούν, ακόμη και αν κάνουν λάθος, στα μάτια του παιδιού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου