> Πότε δημιουργήθηκε ο σύλλογος ΣΥ.ΓΑ.ΠΑ και με ποιο σκοπό;
Ο ΣΥΓΑΠΑ δημιουργήθηκε από εμένα προσωπικά όταν από το 1996 επεδίωκα
να έχω την επιμέλεια των παιδιών μου και παρατήρησα μια άδικη και
άνιση αντιμετώπιση των δικαστών απέναντί μου, θεωρώντας οτι μόνο μια
μάνα, ακόμα και παραβατική, ανισόρροπη και μη αυτάρκης μπορεί να είναι
καλύτερος γονέας από ένα πατέρα που αφιέρωσε τη ζωή του στα παιδιά
του, τα υπεραγαπά όπως και αυτά τον θεωρούν τέλειο και ιδανικό
πατέρα-γονέα που κάλυπτε την πλήρη συναισθηματική και φυσική τους
ύπαρξη.
Εως το 2003 προσπαθούσα μέσω δικαστηρίων να πετύχω τα παραπάνω αλλά
ήταν αδύνατο. Μάλιστα, παρατήρησα οτι η αντιμετώπιση ενός άνδρα-πατέρα
ήταν μειωτική από τα δικαστήρια όπου σχεδόν στο σύνολό τους είναι
γυναίκες και ιδίως στα λεγόμενα 'οικογενειακά δικαστήρια'.
Τότε, ορμώμενος από τη Θεσσαλονίκη αποφάσισα να ανακοινώσω την ίδρυση
του Συλλόγου του οποίου είχα καταρτίσει το καταστατικό. Τριαντα-δύο
ιδρυτικά μέλη, άνδρες-γυναίκες προσωπικοί μου φίλοι ή/και μάρτυρες που
είχα στα προηγούμενα δικαστήρια έγιναν αμέσως μέλη, δηλώνοντας τη
στήριξή τους διότι είχαν ήδη παρατηρήσει τα γεγονότα τόσα χρόνια
πριν. Ετσι, το 2004 κατατέθηκε το καταστατικό και τον Δεκέμβριο του
2004 ανακοινώθηκε η ίδρυση του ΣΥΓΑΠΑ, ο οποίος πήρε νομική έγκριση
τον Μάρτιο του 2005 και συμπληρωματικό-βελτιωμένο καταστικό
εγκεκριμένο για την πανελλήνια μορφή του από το 2008. Οι σκοποί όπως
αναφέρονται στο καταστατικό είναι:
1) Ανάδειξη προβλημάτων σχετικά με την ισότητα των δύο φύλων.
2) Έρευνα και εμβάθυνση σε θέματα οικογενειακού δικαίου και βελτίωση
της κατάστασης των διαλυμένων οικογενειών.
3) Δημιουργία, στήριξη φορέα 'διαμεσολαβητή' για την σωστή και
ειρηνική συνύπαρξη ζεύγους.
4) Προβολή των δικαιωμάτων του άνδρα τόσο στην κοινωνική όσο και στην
οικογενειακή σχέση πριν ή μετά το γάμο ή το διαζύγιο. Οικονομικά του
ζευγαριού.
5) Θεσμικό πλαίσιο, νομική και συνταγματική προστασία των ανδρών τόσο
σε θέματα εργασιακά, συνταξιοδοτικά, παροχών, υπηρεσιών, διοικητικές
υπηρεσίες, κτλ
6) Η μελέτη προστασία και προαγωγή των οικονομικών και επαγγελματικών
συμφερόντων των μελών του σε σχέση και με τις εργασιακές τους
δραστηριότητες και το φύλο τους. Δικαιώματά τους.
7) Προστασία, στήριξη ανδρών από ψυχολογική και σωματική βία.
Καταγραφή κακοποιημένων ανδρών στην Ελλάδα και θυμάτων παρενόχλησης.
8) Στήριξη και προστασία των παιδιών όταν θεωρούνται ως αντικείμενα
'εκμετάλλευσης' από τους γονείς. Η θέση του πατέρα. Σχέση
πατέρα-παιδιών. Μονογονεικές οικογένειες.
9) Η ισότιμη μεταχείριση των μελών του σε θέματα εργασίας και αμοιβής
και νομικής προστασίας. Ο ρόλος της Πολιτείας και το σύστημα αξιών και
παραγωγικής διαδικασίας.
10) Συμπαράσταση και στήριξη κάθε μέλους τόσο νομική όσο και ηθική
11) Η σύνδεση με άλλους φορείς - Συλλόγους παρεμφερείς της χώρας και
του εξωτερικού.
12) Η σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των μελών.
Ο βασικός σκοπός είναι η προστασία των παιδιών των διαζυγίων διότι
είναι τα θύματα πολέμου μεταξύ γονέων που υποδαυλίζουν κάποιοι
δικομανείς και απατεώνες δικηγόροι.
> Θεωρείτε ότι στο θέμα της επιμέλειας των παιδιών υπάρχει παραβίαση των δικαιωμάτων του άνδρα; Ποιο είναι το ποσοστό των ανδρών που κερδίζει την επιμέλεια και ποιο το ποσοστό των γυναικών;
Προ της ύπαρξης λοιπόν του Συλλόγου, η επιμέλεια δινόταν με κλειστά
μάτια στη μητέρα, όποια και ήταν αυτή διότι εξάλλου δεν υπήρχαν και
κοινωνικές υπηρεσίες αλλά ούτε και οικογενειακά δικαστήρια με ειδικούς
εξειδικευμένους στην παιδο-ψυχιατρική δικαστές. Από τότε μάλιστα που
μίλησα για την γνώμη του παιδιού, τα πράγματα έγιναν χειρότερα διότι
ρωτούσαν τα παιδιά με αργοπορία όταν μετά από συγκρουσιακά διαζύγια
είχαν ήδη αποξενωθεί από τον πατέρα και τα παιδιά θεωρούσαν χειρότερα
υπαίτιο τον πατέρα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί οτι η χειραγώγιση ενός
ανήλικου από γονέα ο οποίος έχει την καθημερινή επαφή και επιμέλεια
είναι πολύ εύκολη. Μία μητέρα μπορεί με συναισθηματικούς εκβιασμούς
και τεχνάσματα να αποξενώσει τάχιστα ένα παιδί από τον άλλο γονέα.
Αναγκαστήκαμε λοιπόν να καταγγείλουμε την κατάσταση αυτή διότι βλέπαμε
οτι η κοινωνία γέμισε με προβληματικά παιδιά που βρισκόταν στη
συγκρουση των γονέων και δεν μπορούσαν να διακρίνουν το σωστό από το
λάθος, το καλό από το κακό. Παραβιαζόταν καθημερινά τα δικαιώματα των
παιδιών αλλά το άρθρο 8 των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι η
εξασφάλιση και προστασία της οικογενειακής ζωής. Βέβαια, επειδή ένα
ανήλικο δεν μπορεί από μόνο να το καταλάβει, αυτό ανέλαβαν οι
άνδρες-μπαμπάδες κάνοντας ατομικές και ομαδικές προσφυγές. Μαζί μας
υποστήριξαν αυτά τα δικαιώματα και οι γιαγιάδες, οι καλές μαμάδες, οι
θείες και οι νέες σύζυγοι που ζούσαν εφιαλτικές στιγμές στη νέα τους
ζωή. Το κακό με τις παραπάνω παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
είναι οτι είναι συσωρευτικές και γενικευμένες και σε άλλους τομείς και
έτσι, δεν υπάρχει τέλος όταν βρίσκοντας ένα εμπόδιο έχεις άλλα τρία
πίσω να αντιμετωπίσεις. Οι άνδρες στη σημερινή εποχή είναι στοργικοί
και κυρίως αναζητούν οικογενειακή γαλήνη. Αγαπούν τα παιδιά και έχουν
πολλές πατρικές ικανότητες. Εξάλλου, οι έρευνες δείχνουν οτι υπάρχει
ισότιμη και ίδια πατρότητα όπως και μητρότητα στα συναισθήματα και στη
βιολογική εξέλιξη του άνδρα. Μετά την απόδοση της επιμέλειας στη
μητέρα, αρχίζει ένας γολγοθάς για τον πατέρα ώστε να πετύχει να βλέπει
καθημερινά τα παιδιά του: Εκεί παραβιάζονται και άλλα δικαιώματα όταν
μάλιστα τόσο με την αργοπορία των δικαστικών υποθέσεων και αποφάσεων
αποξενώνεται περισσότερο αλλά και όταν αθωώνεται η παραβατική μάνα που
εμποδίζει την επικοινωνία παιδιού-πατέρα οδηγόντας στη κατάθλιψη τόσο
το παιδί όσο και την πατρική οικογένεια και τον πατέρα. Το ισοπεδώνουν
δε ολοκληρωτικά με μια υπέρογκη διατροφή στην οποία δεν μπορεί να
ανταποκριθεί και η οποία βγήκε πιστεύοντας την ψευδομάρτυρα της μάνας
και όχι τους αφελείς μάρτυρες του πατέρα. Ετσι λειτουργούν τα ελληνικά
δικαστήρια.
Τα τελευταία χρόνια, μετά από τις διαμαρτυρίες μας ακόμα και με
ακτιβιστικό τρόπο, δόθηκαν περίπου εκατό επιμέλειες σε μπαμπάδες, με
τον ίδιο τυχαίο τρόπο.
Στο βιβλίο μου που εκδόθηκε στις εκδόσεις iwrite με τίτλο: 'Ανθρώπινα Διακιώματα, Κινήματα και Επαναστάσεις. Το Κοινωνικό Κίνημα των Διαζευγμένων', υπάρχουν όλα τα απαραίτητα κείμενα για νομικούς, δικαστικούς, λειτουργούς ψυχικής υγείας. Πρότυπά μου είναι οι αγωνιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως Λούθερ Κίνγκ, Γκάντι, Τζερόνιμο, Μαντέλα, ακόμα και Σπάρτακος, Κολοκοτρώνης, κ.α.
> Υπάρχει προκατάληψη των δικαστηρίων εναντίον των ανδρών;
Η προκατάληψη είναι προφανής και οι συνέπειες είναι τραγικές στα
παιδιά αλλά και στους ίδιους άνδρες. Θυμάμαι τα τηλεφωνήματα και
γράμματα που παρέλαβα στην αρχή της δημοσιοποίησης του προβλήματος από
ομοφυλόφιλους που με εξιστορούσαν τα δικά τους προβλήματα από την
κοινωνική προκατάληψη και με προέτρεπαν να αγωνίζομαι για να καταλάβει
η κοινωνία τιος ανισότητες που υπάρχουν στην Ελλάδα και μήπως λυθούν
επίσης τα δικά τους. Τα προβλήματα όμως τόσο της άδικης αντιμετώπισης
των γυναικών όσο και των ομοφυλόφιλων δεν έχουν να κάνουν με τα παιδά
και μάλιστα το ένα εκατομμύριο που υπάρχουν από διαζύγια στην Ελλάδα.
Το πρόβλημά μας είναι σύνθετο. Πάντως από το 2004 δέχομαι και
μηνύματα/τηλεφωνήματα από άλλες χώρες και ανθρώπους που αναφέρουν το
ίδιο πρόβλημα και αλλού στον υπόλοιπο κόσμο. Η διαφορά όμως είναι οτι
εκείνο το πρόβλημα που είναι υπαρκτό είναι μόνο ποιοτικό ενώ εδώ είναι
και ποσοτικό. Στη χώρα μας, σχεδόν όλοι οι άνδρες-μπαμπάδες είναι
αδικημένοι (ένα εκατομμύριο) ενώ στις υπολοιπες χώρες τα ποσοστά είναι
πολύ μικρά και είναι της τάξεως του 10-20%. Ερχονται συχνά επιστήμονες
από το εξωτερικό για να με δουν και να συμμετάσχουν σε συνέδρια ή
εκδηλώσεις που διοργανώνω. Προ τετραετίας, ήλθε κάποιος πολύ σοβαρός
άνθρωπος, γιος διπλωμάτη και παντρεμένος με τέσσερα παιδιά από τη Νέα
Ζηλανδία για να με δει διότι εκτίμησε το έργο μου. Στα δε βιβλία μου
αναφέρομαι σε δηλώσεις των πρώτων φεμινιστριών που αναθεωρούν τις
απόψεις τους σε ότι αφορά τους ρόλους και τις διεκδικήσεις των φύλων.
> Είναι μεγάλο το ποσοστό των ανδρών που διεκδικούν την επιμέλεια των παιδιών τους;?
Στην Ελλάδα, οι άνδρες δεν γνώριζαν τα δικαιώματά τους και το ίδιο
συνέβαινε και με τους δικηγόρους που δεν εξηγούσαν τα πατρικά-γονεικά
δικαιώματα στους διαζευγμένους και έτσι σχεδόν όλοι δεν ζητούσαν
επιμέλεια. Τώρα όμως με την ενημέρωση που κάναμε και τη δράση μας,
άρχισαν να διεκδικούν επιμέλεια και συνεπιμέλεια. Βέβαια, τώρα φάνηκε
και το βάθος του προβλήματος όταν το διαζύγιο γίνεται πιο συγκρουσιακό
και με τις ίδιες διεκδικήσεις άνδρα-γυναίκας και πάλι βλέπουμε οτι η
πλάστιγγα της δικαιοσύνης κλίνει και πάλι προς τη μάνα διότι είναι η
εύκολη λύση, δίως σκέψη και δίχως επιστημονικές αναφορές. Ο
άνδρας-πατέρας βρίσκεται και πάλι σε δύσκολη θέση ως πολίτς τρίτης
κατηγορίας που δεν μπορεί να δηλώσει τα παιδιά του στη φορολογική
δήλωση, που δεν μπορεί να δηλώσει το καταβληθέν ποσό διατροφής και
έτσι αναγκάζεται να φορολογείται στο σύνολο των αποδοχών του -ενώ έχει
δώσει το μισό, ιδίως ως μισθωτός.
> Θεωρείτε ότι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό γυναικών χρησιμοποιεί τη διατροφή ως μέσο πίεσης ενός άνδρα;
Δυστυχώς και στο διαζύγιο, ο Ελληνας είναι ίδιος σαν χαρακτήρας,
δηλαδή χρησιμοποιεί το χρήμα της διατροφής ως μέσον εκβιασμού και
φυσικά κατά κόρον από γυαναίκες που τις έχει εξηγήσει ο δικηγόρος οτι
πάντα δικαιώνονται στα δικαστήρια. Στα δε δικαστήρια συνεκδικάζουν
(κακώς, κάκιστα) την επικοινωνία παιδιού-πατέρα με τη διατροφή και
έτσι επιτρέπουν τα ίδια τα δικαστήρια να γίνεται αυτός ο εκβιασμός.
Εγινε μια αξιόλογη έρευνα από τη κυρία Φανή Καμπούρη, κοινωνική
λειτουργό και Γενική Γραμματέα του ΣΥΓΑΠΑ με τίτλο: 'Οι δικαστικές
αποφάσεις ως μέσον εκβιασμού της μητέρας-γυναίκας προς τον
άνδρα-πατέρα. Οι δε κυρίες Μπανταντέρ, Καλλιέρου, κτλ ως γυναίκες που
διεκδίκησαν κάποτε ισότητα για τις γυναίκες, τώρα εκτιμούν τον αγώνα
μου, μας στηρίζουν και δηλώνουν οτι πρέπει να σταματήσει αυτή η
καταστροφή του άνδρα και οτι είναι επισφαλές το μέλλον της
ανθρωπότητας εφόσον χαθούν τα πατρικά πρότυπα κυρίως στα αγόρια. Ο
συγγραφέας Πέτρι παροιμοιάζει την περίοδο αυτή της μητριαρχίας με
έλλειψη του ανδρικού προτύπου με αυτή των πολέμων όταν μετά τις μάχες
υπήρχε έλλειψη ανδρών και τα παιδιά δεν είχαν ανδρικό πρότυπο.
> Ποιες είναι οι προτάσεις του συλλόγου σας πάνω στο θέμα της επιμέλειας;
Κάναμε πολλές προτάσεις κατά διαστήματα αλλά δεν ενδιαφέρθηκαν οι πολιτικοί μας διότι εδιαφέρονται μόνο για τη τσέπη τους και τα
προσωπικά συμφέροντα, την πολιτική τους πελατεία. Καταλαβαίνουμε τώρα γιατή η χώρα μας έχει αυτή τη κρίση αξιών και την κατάντια αφού δεν
θέλησε να δει το σοβαρότατο αυτό θέμα που αφορά το μέλλον των παιδιών και του πυρήνα της κοινωνίας που είναι η οικογένεια.
Οι προτάσεις μας είναι οι εξής:
-Να διαχωριστούν οι υποθέσεις διαζυγίου με αυτές της επιμέλειας. Το μεν διαζύγιο που μπορεί να περιλαμβάνει και νομικά θέματα να το χειρίζεται η δικαιοσύνη αλλά το θέμα παιδιών θα πρέπει να αποτελεί μέριμνα της Πολιτείας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε κοινωνικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να υπάρξουν κοινωνικές υπηρεσίες σε κάθε γωνιά που θα ελέγχουν την κατάσταση στις οικογένειες. Το παράδειγμα του Yugendamnt της Γερμανίας είναι χαρακτηριστικό αλλά και ότι συμβαίνει στις Σκανδιναυικές χώρες, με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κτλ. Επίσης, θα πρέπει να υπάρξει ο θεσμός του διαμεσολαβητή με παιδο-ψυχιάτρους και άλλους ειδικούς ψυχικής υγείας και στην αρχή του διαζυγίου να ερωτώνται τα παιδιά και όχι αργότερα διότι μπορεί να έχουν αποξενωθεί με συκοφαντική δυσφήμιση και πλύση εγκεφάλου. Οι οικογενειακοί δικαστές θα πρέπει να είναι εξειδικευμένοι στη ψυχική υγεία, να είναι τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Τα δικαστήρια να είναι άμεσα, να μη καθυστερούν οι δικαστικές αποφάσεις, να μην αναβάλλονται, να μη λειτουργούν με το γυναικείο συναίσθημα αλληλεγγύης και να κρίνουν το συμφέρον του παιδιού, πρώτιστα. Η συνεπιμέλεια να δίδεται απλόχερα διότι είναι η καλύτερη λύση από όλες (δεν υπάρχει άριστη λύση-το μη χείρον βέλτιστον). Ούτως ή άλλως υπάρχει τραύμα στα παιδιά, μικρό ή μεγάλο. Τα παιδιά δεν αποτελούν ιδιοκτησία ενός γονέα και θα πρέπει να προσπαθεί ο γονέας που έχει την επιμέλεια να εξυψώσει τον άλλο και όχι να καταρρακώσει το πρότυπο του άλλου γονέα.
Επίσης θα πρέπει να αλλάξει το άρθρο 21 του Συντάγματος και όπου αναφέρει προστασία της μητέρας και της οικογένειας να προστεθεί και η λέξη πατέρας. Να υπάρξει αυτό και στην εκπαίδευση με κατάλληλους ψυχολόγους και παιδαγωγούς. Επίσης ένας καλός τρόπος αποφυγής προβλημάτων παρεμπόδισης επικοινωνίας είναι και η σύνταξη γονικού συμβολαίου και ποινές και ρήτρες αυστηρής τιμωρίας τόσο του γονέα που συκοφαντεί όσο και του γονέα που εμποδίζει την επικοινωνία παιδιού-γονέα που δεν έχει την επιμέλεια. Οι διατροφές να είναι ανθρώπινες, ανάλογες με την οικονομική κρίση της χώρας μας και να μη συνδέονται με την επικοινωνία.
> Συναντάμε και σε άλλους χώρους διακρίσεις απέναντι στα δικαιώματα των ανδρών (πχ. συνταξιοδοτικό - εργασιακά θέματα); Μπορείτε να μου δώσετε μερικά παραδείγματα;
Η Ελλάδα είναι χώρα των διακρίσεων. Με την ψηφοθηρική τακτική των πολιτικών που θέσπισαν κανόνες προνομίων υπέρ των γυναικών, αδικρίτως, καταντήσαμε να έχουμε πολίτες πολλών ταχυτήτων και κανείς δεν λέει την αλήθεια διότι κρύβονται πίσω από το πολιτικό κόστος, την αδιαφορία, το κατεστημένο και το βόλεμα. Εως πρόσφατα, μία γυναίκα με παιδί μπορούσε να βγει στη σύνταξη με 15 χρόνια υπηρεσίας και έπαιρνε ολόκληρο εφάπαξ και ολόκληρη σύνταξη. Αυτό γινόταν φυσικά εις βάρος των υπολοίπων εργαζομένων και του μεγάλου όγκου των ανδρών που δούλευαν σαν υπάλληλοι. Ο άνδρας δεν μπορούσε ούτε να αναγνωρίσει τα χρόνια του στρατού, σπουδών, τέκνων, κτλ Στην εργασία, όλοι προτιμούν μια νοστιμούλα νέα σερβιτόρα από ένα άνδρα.
Τραγικά είναι τα πράγματα και για άνδρα που έχει την επιμέλεια των παιδιών του: Διατροφή σχεδόν μηδενική, επιδόματα μηδέν, άδειες πατρότητας σχεδόν αδύνατον. Καμία κοινωνική πολιτική σε διαζευγμένους άνδρες που δεν μπορούν να πάρουν καν δάνειο με χαμηλό επιτόκιο όπως η μητέρα με ανήλικο παιδί.
> Θεωρείτε ότι το μέτρο της ποσόστωσης που εφαρμόζεται υπέρ των γυναικών σε ανδροκρατούμενους χώρους μπορεί να εφαρμοστεί και σε γυναικοκρατούμενους χώρους υπέρ των ανδρών; Και αν ναι ποιοι είναι οι χώροι αυτοί;
Πιστεύω στην αξιοκρατία δίχως διάκριση φύλου. Οι καλοί να αμοίβονται. Πιστεύω σε μια ιδανική κοινωνία καλών ανθρώπων δίχως έχθρες. Το παν είναι τα παιδιά και δεν θα πρέπει να τα πληγώνουμε διότι αυτό θα αποβεί εις βάρος όλων και όλης της κοινωνίας. Χάνοντας τα γονεικά πρότυπα, χάνονται και οι αξίες της ζωής και της οικογένειας, της κοινωνίας. Στην αστυνομία, στο στρατό, κτλ δίνουν διαφορετικά όρια στα αθλήματα και αυτό αποτελεί παραβίσαη της αρχής της ισότητας. Με τον τρόπο αυτό χάνονται καλοί νέοι άνδρες. Επίσης, στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη, στο δημόσιο, υπάρχουν σχεδόν σε ποσοστά άνω του 80% μόνο γυναίκες και αφήνουν άνεργους νέους άνδρες. Πολλοί απαντούν οτι στους διαγωνισμούς πετυχαίνουν καλύτερα αποτελέσματα τα κορίτσια από τα αγόρια αλλά θα πρέπει να μελετήσει κανείς το φαινόμενο αυτό και το αποδόσει στην έλλειψη αυτοπεποίθησης στα αγόρια που οφείλεται στην έλελιψη πατρικού/ανδρικού προτύπου, εφόσον τα 500.000 αγόρια χωρισμένων οικογενειών ζούν με μοναδικό το μητρικό πρότυπο και γυνακείες συνήθειες/ήθη.
Είμαι αντίθετος των ποσοστώσεων ακόμα και σε πολιτικούς χώρους. Οι άξιοι θα βγουν από τις σωστές οικογένειες και από σωστούς γονείς.
> Υπάρχει ζήτημα κακοποίησης των ανδρών από γυναίκες; Αν θέλετε δώστε μου παραδείγματα από περιπτώσεις τις οποίες έχετε αντιμετωπίσει μέσω του συλλόγου;
Η κακοποίηση είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί τους ανθρώπους στο σύνολό τους. Παλαιότερα, λόγω φυσικής δύναμης, ο άνδρας χρησιμοποιούσε τη δύναμη αυτή ένάντια στη γυναικεία πολυλογία, λεκτική επιθετικότητα, κτλ. Τώρα, οι γυναίκες θέλουν να ομοιάσουν τον άνδρα στα αρνητικά τους χαρακτηριστικά. Εχουμε πολλά φαινόμενα γυναικείας βίας που στέλνουν καθημερινά άνδρες στα νοσοκομεία. Μάλιστα, από τις 30.000 ιστορίες που έχω παραλάβει και μελετήσει, αναφέρονται τραγικές περιπτώσεις και τις έχω εκδόσει στο βιβλίο που ονομάζεται 'Ιστορίες Διαζυγίων'. Η κυρία Μπανταντέρ πολλές φορές δήλωσε οτι υπάρχει και γυναικεία βία. Το ίδιο και η κυρία Καλλιέρου.
Τραγικές είναι οι υποθέσεις κακοποιημένων ανδρών αστυνομικών, στρατιωτικών, αθλητών, κτλ οι οποίοι εκ της ιδιότητός τους δεν μπορούν να αντιδράσουν και προτιμούν να ‘τις τρώνε’. Πολλές κακοποιήσεις συμβαίνουν σε στιγμή επικοινωνίας, δηλαδή όταν προσπαθεί ο πατέρας να πάρει το παιδί.
Τα στατιστικά στοιχεία που έχουμε από Καναδά, Γαλλία είναι ανατριχιαστικά. Στην Ελλάδα, η κατάσταση είναι χειρότερη διότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
> Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ο άκρα φεμινισμός έχει διαταράξει τις σχέσεις των δύο φύλων; Είναι σήμερα οι άνδρες το νέο <<αδύναμο>> φύλο;
Από τα δεδομένα που υπάρχουν, τις μελέτες, τις μαρτυρίες και τα κινήματα των ανδρών και μπαμπάδων, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε οτι το νέο αδύναμο φύλο είναι ο άνδρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου